Brindemos, buscando un acubillo
cObizando os diarios da infancia
caNtares nos que volcamos miles de intencións.
Acariñemos recordos que "nos enchan"
uNha danza compartida, no cinchón da chousa
acOsando, sen defensa, o chorar das leiras.
Non quero ser espectadora pasiva
dOs erros militares, sen rima
noVas formas de aquelarre político
cegOs sones pimentando a desidia.
Hoxe, coma onte ou mañá, deséxovos un BON ANO NOVO, cheiño de bolboretas rabuñando a alma coma se fósemos boliñas adornando o silencio das árbores.
Quérovos, na forma da auga, por compartir conmigo a lingua, un mundo de salivas que mollan, fresquiñas.
